SOLK staat voor Somatisch Onvoldoende verklaarde Lichamelijke Klachten bij lichamelijke klachten die langer dan enkele weken duren en waarbij bij adequaat medisch onderzoek geen somatische aandoening wordt gevonden die de klacht voldoende verklaart. Bij sommige patiënten wordt wel een somatische aandoening gevonden, maar zijn de klachten ernstige of langduriger ofwel beperken ze het functioneren sterker dan op grond van de aandoening te verwachten is. In dat geval is ook sprake van het begrip SOLK. In het algemeen levert somatische diagnostiek dus weinig op. In de praktijk leiden de klachten echter vaak tot veelvuldig artsenbezoek, ondergaan deze patiënten veel medisch onderzoek en behandelingen zonder dat er sprake is van duidelijke gezondheidswinst. Somatisatie is een neiging lichamelijke klachten te ervaren en te uiten terwijl er geen sprake is van pathologie die de klachten voldoende kan verklaren. Somatisatie bij SOLK patiënten leidt ertoe dat zij zich met klachten (blijven) wenden tot een arts in de hoop dat deze een ziekte vindt.
Bij SOLK spelen vaak psychosociale stressoren een rol zoals werkproblemen, stress of een ernstig trauma in heden of verleden. In het algemeen wordt bij de behandeling een tweesporenbeleid gevoerd. Enerzijds is het belangrijk de patiënt te begeleiden bij het (leren) omgaan met de klachten en anderzijds is het volgen van de klachten in de tijd van belang. Een veranderd klachtenpatroon of bij toename van de ernst van de klachten kan hernieuwde evaluatie van de klachten aan de orde zijn om een eventuele somatische aandoening uit te sluiten.
Er bestaan werkzame behandelingen voor SOLK zoals cognitieve gedragstherapie (CGT). Uit recent onderzoek blijkt o.a. dat na groeps-CGT patiënten met SOLK minder last hadden van hun klachten en hun gezondheidszorgconsumptie daalde. Ook psychotherapie kan voor sommige patiënten effectief zijn. SOLK klachten leiden regelmatig tot hoge kosten vanwege de zorgconsumptie (o.a. door het diagnostisch uitsluiten van een somatische oorzaak) en arbeidsverzuim.